DE OCHTENDWANDELING

En dan ben ik bijna thuis. Bijna aan het eind van mijn ochtendwandeling. En zie ik plotseling iets dat ik nooit eerder zag. Een cruiseschip voortgetrokken door een regenboog. Wat een beeld. Even genieten. En toch zie ik meer dan alleen een regenboog.

Ik zie verandering.

Ik zie een cruiseschip dat via het Noordzeekanaal vroeg in de ochtend aankomt in Amsterdam. Dat midden op het IJ 180° gedraaid is. Dat nu onderweg is naar zijn aanmeer plek bij de Passagiersterminal. Achteruit inparkeren. Om ’s avonds makkelijker weg te kunnen varen.

Ik voel ergernis. En weerstand.

De gemeente Amsterdam heeft besloten dat er een fietsbrug komt tussen Amsterdam Centrum en Amsterdam-Noord. En het beginpunt van die brug komt precies te liggen op de route van mijn ochtendwandeling. Op de kop van het Java-eiland. Ik voorzie dat de aanleg van de brug betekent dat mijn vaste ochtendwandeling route voor langere tijd zal veranderen. Ik zal mijn routine, waar ik zo van hou, moeten aanpassen.

Ik voel weemoed.

Nu al is bekend dat de brug niet zo hoog wordt dat de cruiseschepen daar onderdoor kunnen. Dat betekent dat de cruiseschepen niet meer kunnen draaien op het IJ. Sterker nog, er ligt ook een besluit van de gemeente dat de Passagiersterminal voor cruiseschepen zal verhuizen naar de Westelijke havens. En met de cruiseschepen verdwijnt de kans dat ik dit beeld ooit nog een keer zal zien. Dat ik de schepen zie draaien in de ochtend.

En dan.

Dan realiseer ik mij ook dat deze verandering, de aanleg van deze nieuwe brug, een hele nieuwe ochtendwandeling zal kunnen betekenen. De brug maakt een nieuwe route mogelijk. Ik kan zomaar even een rondje Amsterdam-Noord aan mijn route vastplakken. Over de brug en weer terug. In plaats van de bocht naar links, de bocht naar rechts. Een nieuwe routine.

Ik loop verder.

Ik weet dat midden op die brug, op het hoogtepunt, de zonsopgang boven ’t IJ mooie beelden gaat opleveren. Hoewel ik niet echt een fan ben van hoogtes met diepe afgronden. En ik dus wel even iets zal moeten overwinnen om midden op die brug stil te staan en een foto te maken. Ik voel nu al de angst om mijn telefoon in het water te laten vallen.

Spannend.

Eén ding is gelukkig zeker: ik zal in ieder geval genoeg tijd hebben om aan deze verandering te wennen. De bouw zal pas in 2020 beginnen (als het niet later wordt, de inspraak is net begonnen). Bovendien hebben grote bouwprojecten van de gemeente Amsterdam nogal eens de neiging om uit te lopen.

Hoe dan ook, aan mijn ochtendwandeling routine komt voorlopig geen einde. En die ochtendwandeling zal altijd anders zijn.

Er zal altijd verandering zijn. En mijn routine verandert mee.

Barbara van Schaik

coaching ○ change consultancy ○ photography

Fotografie ©2017 Barbara van Schaik