Ik sta in gedachten verzonken bij de slager.
En ik hoor haar vragen: “mag het een onsje meer binnenkant zijn?”
Tenminste, dat denk ik te horen.
In werkelijkheid vraagt ze of het een onsje meer ossenworst mag zijn. Natuurlijk mag dat. Ik ben gek op ossenworst. Beetje mosterd en een augurkje erbij en mijn dag is helemaal goed.
Een onsje meer binnenkant mag wat mij betreft overigens ook af en toe wel. Of eigenlijk bedoel ik daarmee: een buitenkant en een binnenkant die wat meer in overeenstemming zijn met elkaar.
Zo is de linkerfoto boven deze tekst de profielfoto op mijn website en LinkedIn.
Terwijl er echt ook dagen zijn dat mijn binnenkant voelt als de rechterfoto. En dan denk ik: kan ik dit wel aan de buitenwereld laten zien? Zitten mensen te wachten op een Barbara die er zo uit ziet?
In mijn coachpraktijk komt het vraagstuk regelmatig langs: wat iemand laat zien aan de (werk)omgeving, collega’s en leidinggevenden vs. wat iemand van binnen voelt, denkt en eigenlijk zou willen. De worsteling als het verschil tussen die twee werelden te groot wordt.
En dan de opluchting als blijkt dat iets meer binnenkant laten zien niet het einde van de wereld betekent. Integendeel, vaak juist begrip oplevert en daarmee ruimte om binnen en buiten dichter bij elkaar te brengen.
Vandaag voelt mijn binnenkant meer richting de lachende profielfoto. En ik heb trek in een broodje ossenworst. Gelukkig is het lunchtijd. Probleem: ik heb geen ossenworst in huis. Dus dat betekent een bezoekje aan de slager. Door de regen. Eventjes schiet toch de rechterfoto door m’n hoofd. En dan bedenk ik net op tijd dat er nog lekkere paté in de koelkast ligt.
Worstel jij in je werk met een buitenkant en binnenkant die (te) ver uit elkaar liggen? En wil je daarmee aan de slag? Kijk dan hier voor meer informatie over mij en mijn coaching aanpak. En voor een mooi portret kun je trouwens ook bij mij terecht.
Barbara van Schaik
coaching ○ change consultancy ○ photography
Fotografie © 2018 Barbara van Schaik